Is het echt zo dat iedere sub een nare ervaring heeft? Ben ik de uitzondering op de regel of heeft het er mee te maken dat ik pas op latere leeftijd de juiste persoon (lees Dom) ben tegengekomen?
Ik vind het een ‘akelig’ idee als subs dingen tegen hun zin in doen om zo hun Dom(me) te pleasen. Ik snap dat je soms best onzeker kunt zijn. Maar om overmoedig te worden en over je grenzen te gaan, is voor mij een ‘no go’. Misschien speelt het ook wel mee dat ik wat ouder ben en meer ervaring heb opgedaan van hoe ik het niet wil. Dan heb ik het overigens vooral over vanille seks. Tuurlijk bekruipt mij ook wel eens het gevoel dat mijn pijngrens (soms) niet al te hoog ligt en dat ik daarin mijn Meester teleurstel. Aan de andere kant weet ik dat met een goede communicatie je een behoorlijk eind komt. En daarnaast weet een goede Dom(me) wat je wel en niet kunt hebben. Daarnaast draait het bij BDSM niet hoe hard je je laat slaan.
Vertrouwen en nog eens vertrouwen. Als je elkaar net leert kennen, is het verleidelijk om alles te doen wat je wordt opgedragen. Zeker als je als sub een goede indruk wilt achterlaten. Als je elkaar niet eerst beter hebt leren kennen, kan hier zeker een gevaar in schuilen. Je bent als sub ongelofelijk kwetsbaar als je bijvoorbeeld bent vastgebonden en geen kant meer op kunt. Heb je iemand voor je die alleen op zijn/haar eigen plezier uit is, dan kun je er enorm gekwetst uitkomen. Zeker in het begin, is het belangrijk om niet gelijk te ver te gaan. Mijn Meester en ik doen na al die jaren nog steeds een stapje terug als we een tijdje niet hebben gespeeld. Hoe het voor slaafjes zit, durf ik eigenlijk niet te zeggen. Ze gaan doorgaans een stapje verder. Ook dat moet in goed overleg gebeuren. Als het vertrouwen er is, kun je vanzelf verder gaan met experimenteren en al dan niet met het verleggen van grenzen.
Pas geleden vertelde mij iemand dat ze zo blij was eindelijk een Dom te hebben gevonden dat ze het niet zo nauw nam. Ze wilde zo graag ervaren hoe het is om een sub te zijn. Uiteindelijk werd het een rotervaring. Erg jammer. Helaas staat social media vol met Dom(mes) die maar al te graag willen spelen. Wees voorzichtig. Mijn Meester en ik zijn, denk ik, bijna zes jaar samen. Ook bij ons gaat het met ups-and-downs, maar weet altijd wel met wie ik speel. Soms geeft de één meer dan de ander. En andersom. Ik voel mij als sub en mens altijd gewaardeerd. Ook als we even niet spelen. Als je een Dom(me) zoekt die je hard moet aanpakken, moet je goed weten waarom je dat wilt. Ook daar moet je je eigen grenzen en die van de ander aangeven. Er zullen zeker Dom(me)s rondlopen die hun sub keihard aanpakken. Waarbij de ander het laat overkomen om te bewijzen dat hij/zij een goede sub is. Ik ben nog geen sub tegengekomen die een echt heel erge (traumatische) ervaring heeft meegemaakt. Gelukkig maar. Wel die tegen het randje zitten of waarvan de ander te ver ging. Ze zijn er wel. Geweld binnen een BDSM-relatie is nooit toegestaan en heeft er ook niets mee te maken. Alles wat je doet of laat overkomen, moet voor honderd procent in overleg gaan of met onderlinge goedkeuring. Uiteraard kunnen dingen wel eens mis (fout) gaan, maar bespreek het na afloop of kom er later op terug. Als hier geen ruime voor is dan is de relatie niet oké.
Of ik dagelijks, dag in en uit, een sub zou kunnen zijn? Nee, dat zou te veel van mijn eigen ‘ikje’ vergen. Omdat ik een ‘lichter’ subje ben, steekt wel af en toe de kop op ‘wat als Meester iemand tegenkomt die wel harder wil worden aangepakt?’ Het is een terugkerende issue. Ik weet dat Meester tevreden is met mij als sub. Dus spelen we voorlopig vrolijk verder.