Dagelijks zie ik de ´mooiste´ afbeeldingen voorbij komen gevolgd door commentaren. Doorgaans op Insta. Sommige foto's spreken mij aan, anderen vind ik te heftig. Discussies of je een sub, slaaf of slet bent of hoever je gaat voor je Dom(me).
Iedereen geeft er zijn/haar eigen draai aan. En zolang het allemaal gebeurt in overleg met elkaar is er niets aan de hand. Toch blijf ik mij verbazen dat velen (buitenstaanders) een raar beeld hebben bij een BDSM-relatie. Ondanks dat het 2023 is, wordt er vaak nog geheimzinnig over gedaan en lijkt het soms of je met iets vernederends te maken hebt. “Je laat je toch niet met dit soort praktijken in?”, hoorde ik onlangs iemand zeggen. Ook al weet ik dat de desbetreffende persoon de gedachte erachter waarschijnlijk niet snapt, vind ik het een raar antwoord. Zeker als je weet dat er heel veel mensen rondlopen die behoefte hebben aan of een vorm van BDSM.
Nog te vaak wordt gedacht dat het puur en alleen draait om hoge hakken, latex en zweepgeluiden. Terwijl het oog zeker wat wilt, is het voor de desbetreffende partijen veel meer dan dat. Ik ben zeker geen persoon die alles maar laat gebeuren. In het verleden heb ik misschien wel relaties gehad waarin ik mijn stem niet of te weinig liet horen. In een BDSM-relatie gaat zeker ook om hoe ik mij voel en of ik wel lekker in mijn vel zit. Daar wordt zeker door de ander rekening mee gehouden. Ook naar wat ik wel of niet wil. Uiteraard zijn mensen wel weer heel nieuwsgierig naar wat ik zoal doe met mijn Meester. Wat mijn favorieten zijn. Bij een radeerwieltje kunnen ze zich nog wel iets bij voorstellen. Want de combinatie van ‘pijn’ en genot is heel bevredigend. Dat snappen de meesten nog wel. Het wordt al wat minder als je zegt, dat je het wel lekker vind om met een kaars in je mond te liggen. Het is zo spannend om zo stil mogelijk te liggen om niet te knoeien. Grappig hoe mensen reageren. Dan heb ik het nog niet eens over gember, tijgerbalsem en brandnetels.
Natuurlijk is het ‘leuk’ om je een beetje spannend aan te kleden als je Meester komt. Een hakje, collar en eventueel een sexy rokje horen daar zeker bij. In kan niet vaak genoeg aan mensen kenbaar maken dat wat wij doen ‘normaal’ is. Daarbij ga ik mij niet verdedigen omdat ik zelf bepaal hoe ik mijn leven in vul. En dat is misschien ook wel een kernpunt voor BDSM-relaties. De meesten weten wat ze doen en wat ze willen. Als dat niet in overleg is, dan is er in mijn ogen ook geen sprake van een BDSM-relatie. Dus als het er op aan komt, laat ik mensen maar lullen en denken. Zolang ik er een beter persoon van word en ervan geniet, is er niets mis mee. Of ik een geboren sub ben, durf ik niet te zeggen. Wel dat ik een sub ben. Daar ben ik trots op. Dat je onderdanig bent, wil niet zeggen dat ik een ‘slaafs’ persoon ben die alles maar laat gebeuren in haar dagelijks leven. Subs zijn zoveel krachtiger dan dat. En dat is wat mensen wel eens schijnen te vergeten.