Ergens hoor ik zachtjes een deur opengaan. Ik heb geen idee waar ik ben. Na een vrij lange rit in het donker zijn we enige tijd geleden hier aangekomen en ben ik achtergelaten op een plek die voor mij onbekend is.
De vloer voelt hard aan. Geen beton, maar eerder hout. Met mijn neus zit ik voor een stenen muur. Het is er niet koud, maar zeker ook niet warm. Mijn ogen zijn afgedekt en slechts een klein deeltje van mijn neus is vrijgelaten. In mijn mond draag ik een bit. Gevoelsmatig zit ik hier al heel lang. Voor hetzelfde geldt is het slechts een half uur. Ondanks dat ik niet weet waar ik ben, voelt het niet ongemakkelijk. Wel merk ik dat ik af en toe probeer te verzitten. Mijn polsen zijn in mijn nek vastgemaakt. Ik hoor nu duidelijk iemand naderen. In eerste instantie herken ik de voetstappen niet. Als ik heel goed luister, lijkt het haast of ik meerdere mensen hoor en dat er op gedempte toon wordt gepraat. Dan valt het stil. De deur gaat open en even lijkt het of het lichter om mij heen word.
Dan merk ik dat iemand achter mij staat en mij aan mijn collar omhoog trekt. Ik ril. Ik word meegenomen naar een bank en voorover geduwd. Een spanking volgt. Elke klap op mijn billen voelt anders aan. Anders dan normaal. Steviger, maar met een zachtere hand. Na de zoveelste slag raak ik uit mijn concentratie en voel ik alleen maar pijn. Ik merk dat ik begin te schuifelen. Een ferme hand trekt mij aan mijn paardenstaart overeind en laat mij knielen. Voor mijn Meester. Mijn bit wordt verwijderd en ik open snel mijn mond. Veel hoef ik niet te doen want de pik van mijn Meester glijdt diep naar binnen. Ik zuig en lik zover dat mogelijk is. Na een paar flinke stoten, hoor ik Meester kreunen en komt hij in mijn keel klaar.
Opnieuw word ik aan mijn haar omhoog getrokken. Dezelfde hand grijpt mijn collar en trekt mij mee naar wat aanvoelt als een tafel. Ik mag met een deel van mijn bovenlijf op de tafel liggen. Op mijn borsten. Mijn benen worden gespreid en ik voel hoe een plug anaal naar binnen wordt geduwd. Vaag ruik in dat er een kaars wordt aangestoken. Ik schrik dan ook niet heel erg als kaarsvet over mijn rug, billen en benen druipt. En toch voelt het anders aan. Allemaal net iets heftiger dan anders. De kaars wordt uitgeblazen en vervangen door de zweep. De slagen zijn hard en gemeen. Ik raak de tel kwijt, verbijt mij en kan mij alleen maar overgeven. Er komt geen einde aan en even lijk ik weg te zweven. Dan opeens is alles voorbij. Ik begin enorm te trillen. Opnieuw word ik overeind getrokken. Iets minder fel, maar nog steeds stevig. Ik mag mij omdraaien en op mijn rug gaan liggen. Het proces herhaalt zich. Dit keer aan de voorkant. Om te voorkomen dat ik ga bewegen, zijn mijn benen met touw aan de tafel vast gemaakt. Weer voel ik het kaarsvet. Dit keer druipend over mijn borsten, buik en benen. Gevolgd door felle, harde slagen van de zweep. Om te zorgen dat ik geen geluid maak, stopt iemand een slipje in mijn mond. Ik voel tranen opkomen en kan alleen maar denken ´stop´. Eindelijk voel ik de slagen minder worden. Ik tril en kan dit keer niet stoppen. Als ik sta, word ik bevrijd van alles en voel ik twee armen om mij heen. Het duurt even voor het trillen minder word. Dan hoor ik mijn Meester zeggen….´de kop is er af…´