Mijn billen gloeien nog na van de spanking en ik sta op adem te komen met mijn neus naar de muur gekeerd. Meester maakt er werk van. Al enige tijd is hij aan het rommelen in de kast en haalt er van alles uit. Af en toe kijk ik een beetje naar rechts. Zo heeft hij de schragen tevoorschijn gehaald en er een houten ‘ladder’ opgelegd.
Alleen al bij het zien ervan krijg ik de kriebels. Deze zogeheten ‘ladder’ is eigenlijk een onderdeel van wat ooit een boekenkast is geweest. De bedoeling is dat ik er op ga plaatsnemen. Tenminste dat neem ik aan. ´Plat´ uiteraard. Dat het niet lekker ligt, is niet eens zozeer het punt, wel de angst om er af te vallen. Ook al vertrouw ik mijn Meester het kan natuurlijk altijd gebeuren. Ik hoef niet lang te wachten of ik word uitgenodigd om plaats te nemen op….Als ik lig, spiek ik stiekem en zie dat aan de balk boven mij touwtjes zijn bevestigd. Ik mag mijn armen laten bungelen zodat hij mijn polsen kan vastmaken. Ook mijn enkels worden aan de ladder vastgeklikt. Op mijn tepels plaatst Meester tepelklemmen waar hij touwtjes aan vastmaakt. Met een kleine handeling worden mijn tepels omhooggetrokken. Dan is het stil.
Meester rommelt verder in de kast en is kennelijk op zoek naar iets. Ik merk dat ik begin te trillen. Spanning giert door mijn lijf. Ik heb er geen controle over en laat het gaan. Zozeer dat enkele spulletjes, die Meester op mijn buik heeft gelegd, op de grond vallen. Meester moppert een beetje. Ik kan het niet laten, maar af en toe moet ik echt even kijken wat Meester allemaal aan het doen is. Veel kan ik niet zien, maar ik vermoed dat hij in de weer is met knijpers. Dan plaatst Meester de eerste knijper in de buurt bij mijn borst. De eerste doet het meeste pijn. Een scherpe pijn. Ik kan niet anders dan stilliggen en het ondergaan. Dan volgen er nog een hele rits van knijpers. In een rondje naar mijn andere borst. De ene doet meer ‘pijn’ dan de ander. Toch valt het nog wel mee. Door de knijpers heeft Meester een touwtje gespannen die weer in verbinding staat met een touwtje aan de balk. Dan begint Meester langzaam aan het touw te trekken. Als een domino-effect volgt de ene knijper na de ander. Scherpe pijntjes volgen elkaar op.
Dan is het klaar. Ik tril na als Meester zegt: ‘Nog een keer maar nu wat lager?’. Ik hoop dat hij een grapje maakt. Helaas is dat niet zo. Meester zakt wat met het plaatsen van de knijpers. Deze keer lijkt bij elke plaatsing van een knijper het meer en meer pijn te doen. Ik probeer op mijn ademhaling te letten en niet te veel te bibberen. Meester herhaalt het ritueel. En weer trekt hij aan het touwtje. Eén voor één springt er een knijper weg. Ik ben ontzettend blij als de laatste er af is. Meester bevrijdt mijn borsten en ik tril na. Voorzichtig stap ik van de stellage af en heb even tijd om op adem te komen. Ik bedank mijn Meester en mag gaan staan met mijn neus naar de muur en mijn kont omhoog. Heel langzaam kom ik een beetje tot rust, maar weet zeker dat het niet het einde is van onze ontmoeting.